کمی "سیفا" کنید و تکرار نکنید!

بحث زبان شناسی و ریشه یابی و دقت نظر در ساختار واژگانی یک زبان و مقایسه آن با زبانهای دیگر با توجه به اشتراکات بیش از حد، کاری است طاقت فرسا، تخصصی و عالمانه.
اینکه لکی و کردی تشابهات زیادی با هم دارند، شک و شبهه ای نداریم. اینکه تاثیر و تاثر این دو گونه زبانی به دلیل همسایه بودن بیش از حد است ، باز شکی نداریم.
اینکه زبان ادبی مشترک برای سرایش اشعار در غرب کشور داشته ایم، شکی نداریم.
هنگامی که دوستان پر توانمان مدرک و سند کافی برای ثبت ملی این زبان در آثار ناملموس گردآوری می کردند، یکی از شروط پذیزش لکی به عنوان یک "زبان مستقل" این بود که سی دی هایی از گفتار پیران لک و اشعاری به زبان لکی خالص به سازمان ارائه شود و چند نفر از نخبگان و زبان شناسان لر و کرد چند بار گوش کنند و چنانچه متوجه شوند، به زبان فارسی معیار ترجمه کنند .
زبان غلیظ لکی را در آن حین نه متوجه شدند و نه توانستند تشابهاتی بین لکی و گویش خودشان بیابند. اقرار کردند که لکی زبان است و استقلال واژگانی و دستور زبانی دارد.
بنابراین زبان لکی ابتدا توسط نخبگان لر و کرد تایید و امضا شده و سپس مهر "زبان بودن" خورده است.
اینکه برخی مغرضانه و یا خریداری شده توسط این و آن بخواهند لکی را ذره ای از حد و اندازه خود پایین تر آورند، فقط عرض خود برده و زحمت ما می دارند.
اولاً کردی با آن همه جمعیت و کتاب و موسیقی و رسانه و تعصب، فعلا به عنوان "زبان" نه شناخته شده و نه خواهد شد.
لری نیز گویشی است از فارسی و بسیار به آن نزدیک و مشابه و اگر لک و لر در یک استان با هم زندگی نمی کردند، به هیچ وجه زبان همدیگر را نمی فهمیدند.
کوشش برای خوش خدمتی و تباری را به بهای اندک فروختن و خود را بیش از حد ارزش نشان دادن کار بی سلیقه ها و بد مرام ها و نا مطلعان است.
سی و چند هزار واژه لکی را کجا باید پنهان کنیم تا لک را لر بدانیم؟
بوستان شعر و چیستان و چل سرو و مور و هوره را کجا دور بریزیم که لکی را در کردی کوچک کنیم؟
متاسفانه افرادی که از نوعی هنر هم بهره هایی دارند و به خوبی بر پربار بودن فرهنگ لکی نیز واقفند، روضه رضوان را به دو گندم می فروشند تا به به و چه چه دیگران را بشنوند.
شرط انصاف نیست و انتظار نمی رود از آقایانی که اسم شان ورد زبانهاست، این گونه رفتارهای نابخردانه ای سر زند.
این مردم قدرشناس خیلی زود شماها را بزرگ تر از حد و اندازه خودتان معرفی کردند و خیلی زود هم از شما گریزان خواهند شد. قدر مردم را بدانید و داشته های زبانی و فرهنگی شان را سبک نشمارید.
لکی را کردی یا لری پنداشتن به اندازه ای دور از واقعیت و دور از شناخت علمی است که ترکی و عربی و فارسی را نیز از یک سنخ بدانیم.
کمی " سیفا " کنید و تکرار نکنید مبادا از چشم و دل مردم بیفتید.

استاد کرم دوستی

زبان شناس،شاعر، محقق، چامه سرا و پژوهشگر