کمتر کسی از ماها داستان دوازده برادر و ننه سرما و چله بزرگ و چله کوچیکه رو برای بچه‌ها و نوه هایش تعریف می‌کنه.

متن زیر را بخوانید و به اشتراک بگذارید، تا نسل امروزمون هم
اینارو یاد بگیرن

چله‌ی بزرگ …
چله‌ی کوچک …
چارچار …
سده …
اَهمن‌ و بهمن …
سیاه‌ بهار …
و سرماپیرزن …

زمستان به دو بخش تقسیم میشه:

چله بزرگ (چله کلان)
چله کوچک (چله خرد)

_ چله بزرگ از
( اول دی ماه  تا دهم بهمن ماه)
و چهل روز کامل می‌باشد.

_ چله کوچک از
(یازدهم بهمن تا پایان بهمن ماه)
و ۲۰روز کامله

و به همین دلیل چون ۲۰ روز کمتر است پ؛ چله کوچک نامیده شده است.

غروب آخرین روز چله بزرگ ( جشن سده) برگزار می شده
و مردم دور هم جمع می شدند و از این جشن لذت می بردند و در نهایت با برپایی آتش و خواندن شعر و پایکوپی به دور آتش، سده را جشن
می گرفتند.

 این دو برادر
(چله بزرگ وچله کوچک)
در هشت روزی که در کنار همدیگر هستند آن ۸ روز را (چار چار)
می نامند.
به چهار روز آخر چله بزرگ و چهار روز اول چله کوچک «چار چار» می گویند.

پس از چار چار نوبت به
«اهمن و بهمن» پسران پیرزن
(ننه سرما ) می رسد
که خودی  نشان دهند.

 ۱۰ روز اول اسفند را (اهمن )
۱۰روز دوم اسفند را ( بهمن)
می گویند.

واین ۲۰ روز ممکن است
آنقدر بارندگی باشد که این دوبرادر به دوچله طعنه بزنند.

با توجه به شعری که قدیمی های نازنین می خواندند:
(اهمن وبهمن،
آرد كن صدمن،
روغن بیار ده من،
هیزم بکن خرمن،
عهده همه بامن )

تا اینجا ۲۰روز از اسفند به نام اهمن  و بهمن نام گذاری شده اند.

 می ماند ۱۰ روز آخر اسفند ماه که:
۵ روز اول( سیاه بهار ) نام گرفته وشعری هم که قدیمی ها می خوانند:

سیاه بهار شب ببار و روز بکار
از این شعر هم مشخص می شود
در این ایام شبها بارندگی فراوان
بوده وروزها کشاورزان مشغول
کشت وزراعت بوده اند

۵روز آخر هم (سرما پیرزن) نام گرفته است که در این روزها آسمان گاهی ابری گاهی آفتابی، گاهی همراه با باد واکثر اوقات از آسمان تگرگ می بارد؛
که قدیمی های دل پاک، براین باور بودند که گردنبند پیرزن پاره شده ومُهره‌های آن به زمین می ريزد.

حیف است بچه های ما اینها را نشنوند و این قصه ها از صفحه روزگار محو شود!