‍ شعر لکی در وصف پاییز

ماله ژیر خیر باین ارا رنگینیت
ارا زرد و سور، بهشت زمینیت

ماله ژیر  شیوت،  فره  رنگینه
حیف چوی گلونی بیناز کتینه

ماله ژیر عزیز، لیلکم هار کو؟
قد بالا رنگین، میلکم هار کو؟

دلم په‌ش تنگه، دیدار که‌تو دیر
چوی که‌ول خیزان ارا ماله ژیر

دارل پژمرده، سران چمییایه
عه دویری لیلا ولگان رزییایه

بلوار طاقوسان ارا چول بیه؟
ارا چوی یتیم کز و کور بیه؟

چیه دنگ خنه، دته‌ل مس نمای؟
چیه روویاری، پیری کس نمای؟

ارا دنگ جالی کورل خاص نیه
یال کوپال خو و کس راس نیه

عه نیمکته چوی و چول کتیه؟
چیه شهنازی و عشق بازی  نیه؟

طاقوسان ایمرو، فره په کرم
ملول و نارات، عه حد و درم

هتم تا ایره رخسار تو بیونم
رنگینی دنیا وسای تو بوینم

دیم تونیژ په‌کر، حالت خراوه
کز‌ و کور وینه، ژار و بی باوه

بلوار رنگینت، عه آیم چول بیه
اصلا دنگ دایا و ریچرمی نیه

بزان دی چنی،  مردم و تنگن
ن طالب چمن، ن دار ن رنگن

روویار کم گپ به، دنیا خراوه
قلم غلاف که، پر دل زویخاوه

مل  ریه ت  بگر، ویره  لکستان
ظلم ارن کریا، بی‌بش بی‌استان

شعری از رویار