وصیت نامه: شهید پرویز پرویزپور
ولادت: 1344/05/21
شهادت: 66/1/26 – عملیات پدافندی فتح 5 ، منطقه ماووت
بسم الله الرحمن الرحیم و به نستعین
الذین هاجرو و اخرجوا من دیارهم و او ذواقی سبیلی و قاتلو و قتلو الا کفرن عنهم سیاتهم
چرا از شهادت میترسید مگر کودکی سراغ دارید که از پستان مادرش بترسد. امام حسین(ع)
اکنون که وصیت نامه مرا به یاد خدا باز کرده اید و می خوانید می دانم چشمان تان اشکبار شده چون ذاتاً در نهاد هر خانواده ایی موجود است که وقتی فردی از خانواده اش شهید و یا به مرگ عادی از دار فانی می رود در لحظه اول غمگین می شوند و سپس با صبر خداوندی استقامت می کنند. اینک که به اميد خدا به جبهه می روم نه برای انتقام بلکه به منظور احیای دینم و تداوم انقلابم و امنیت میهنم و خدا را بیاری می طلبم و از او می خواهم که هدایتم فرماید. به آن سو و آن  راه که خود صلاح داند در این موقعیت حساس که عاشورای حسین(ع) بار دیگر در ایران زنده شد و نشان داد حسین ها هنوز هستند تا حکومت الله را در سراسر جهان برقرار سازند و به پیکار علیه کفر ادامه می دهند.
آری! به میدانی قدم نهاده ام که نتیجه اش از قبل برایم روشن و با ایمان کامل پیکار می کنم… بار خدایا! تو آگاهی که تلاش و پیکار ما نه از آن جهت است که به پایگاه قدرتی برسیم و یا چیزی از کالای بی ارج دنیا را به چنگ آوریم. بلکه به آن جهت است که نشانه و پرچم های دین تو را برافرازیم و در شهرهای تو شایستگی را هدیه آوریم تا بندگان ستم دیده تو امان یابند و ستمگران به کیفر خویش برسند.
در زندگی ام خدمت چشمگیری برای اسلام انجام نداده ام، شاید با شهادتم خدمتی به اسلام کرده باشم و چون بنده این آیه شریفه را دیدم که می فرماید:« لن تنالوا البر ینفقوا مما تحبون دوست می دارید جان تان را انفاق کنید.»
و این بود که اسلام را بالاتر از جان ناچیز خود دیدم و در این موقعیت زمانی کشورمان عازم نبرد با کفر شدم تا این که این درخت جوان انقلاب اسلامی را بارورتر سازم و حالا می فهمم لذت شهید شدن را که چه عشقی در ما به وجود می-آورد. هر چند بنده لیاقت آن را ندارم. بلکه شهید باید حسین(ع) باشد. یعنی قلب و روحش از آن خدا باشد و برای او تفکر کند، درود بر خطی که از چشمه جوشان اسلام سرچشمه می گیرد، خط امام خطی که مبارزه با هرچه شرک را در انحصار خود دارد و خطی که به اثبات رسانید که تنها امید مستضعفین جهان و حرکت های اسلامی است و تنها این خط است که می تواند قدس این قلوب محرومان جهان اسلام را نجات دهد.
به همه هم وطنانم و به همه دوستانم این سفارش را دارم که مبادا امام عزیزمان را تنها بگذارید…