سروده مقام معظم رهبری خطاب به حضرت ولیعصر(عج)
من از اشکی که می ریزد ز چشم یار می ترسم
از آن روزی که مولایم شود بیمار می ترسم!
همه ماندیم در جهلی شبیه عهد دقیانوس
من از خوابیدن مهدی درون غار می ترسم!
رها کن صحبت یعقوب و کوری و غم و فرزند
من از گرداندن یوسف سر بازار می ترسم!
همه گویند این جمعه بیا اما درنگی کن
از اینکه باز عاشورا شود تکرار می ترسم!
سحر شد آمده خورشید اما آسمان ابریست
من از بی مهری این ابرهای تار می ترسم!
تمام عمر خود را نوکر این خاندان خواندم
از آن روزی که این منصب کنم انکار می ترسم!
طبیبم داده پیغامم بیا دارویت آماده است
از آن شرمی که دارم از رخ عطار می ترسم!
شنیدم روز وشب از دیده ات خون جگر ریزد
من از بیماری آن دیده ی خونبار می ترسم!
به وقت ترس و تنهایی،تو هستی تکیه گاه من
مرا تنها میان قبر خود نگذار، می ترسم!
دلت بشکسته از من،لکن ای دلدار رحمی کن
که از نفرین و عاق والدین بسیار می ترسم!
هزاران بار من رفتم،ولي شرمنده برگشتم
ز هجرانت نترسیدم ولی این بار می ترسم!
مقام معظم رهبری
3 thoughts on “من از خوابیدن مهدی درون غار می ترسم”
من اما از فغان آه بارانبار می ترسم
از این تکرار بس بی میل و پر ادبار می ترسم
من از شرم رخ آلاله های دشت خونین دل
از این رنجی که می بارند بر دلدار می ترسم
مرا با حسرت و آه و فغان بی وقفه انسی هست
همه وانه من از انس دل و دیوار می ترسم
چه کس می گوید او در غار مبیوت است
من از خالی خیالان رخ دادار می ترسم
نترس ای دوست از اشک رخ پربار
بدان من از زفیر ناله های زار می ترسم
به وقت هجر ترسان بودن از وقت وصالش کی
به وقت وصل از هجر سرای یار می ترسم
اگر با او کسی را سرو سرّی هست
خود او می داند از خواب دل بیدار می ترسم
تمام قسمت دنیا و بعدش از برای تو
به سمتش سر منه چون از فرار یار می ترسم
نمی دانم چه ها دانی ز رسم بیقراری ها
فقط می دانم این را کز سکوت یار می ترسم
مرا با او یگانه خلوتی دیرینه پا برجاست
که از برهم زدن با تقه ی اشعار می ترسم
برو از یار من بگذر و بگذاراز برای من
بمانم در حریم یار چون بسیار می ترسم
سلام و عرض ادب
ممنون از ابراز لطف تان
شعرتان در ستون ادبی درج شد
مانا باشید
مدیر مسئول پایگاه خبری وهار
خیلی ممنون از سایت عالی شما
ولی کاش بجای شعر گفتن و حرفای خوب زدن کار عملی انجام میشد و جلوی اینهمه مفسد رفته میشد 🙁