راه قدس از کربلا می گذرد/ سفیر امام زمان را دریابیم/ دو بال سبز و سرخ شیعه باید تقویت گردد/ شنیدن کی بود مانند دیدن…
اشاره:
پیاده روی باشکوه اربعین حسینی پر از سوژه های رسانه ای متفاوت بود. در پیاده روی امسال بنا داشتم با یک جوان گفت و گویی صمیمانه ترتیب دهیم، که از قضا یکی از همراهان ما سوژه این مصاحبه شد.
سوژه گفت و گوی ما ناهید ناصری دانشجوی ارشد دانشگاه تربیت مدرس تهران می باشد، که برای اولین بار به عتبات عالیات مشرف شده بود.
قبل از هر چیز بر خود لازم می دانم ذهن مخاطبان گرامی را روشن کنم که این مصاحبه بر اساس تعصب فامیلی صورت نپذیرفته است و آن چه ما را به این گفت و گو تشویق کرد؛ اتفاق خاصی بود که در ادامه از کم و کیف آن مطلع خواهید شد.
خانم ناصری! حضرتعالی برای اولین بار است که در بزرگ ترین تجمع مذهبی جهان شرکت می کنید. پیاده روی شیعیان در اربعین حسینی را چه طور ارزیابی می کنید؟
در ابتدا لازم است بگویم، از این که اولین زیارت عتبات عالیات در اربعین نصیب بنده حقیر شده است، خیلی خوشحالم و خدا را شکر گزارم.
به نظر بنده پیاده روی اربعین یک هماهنگی و انسجام بین کلیه کشورهای مسلمان است. پیاده روی اربعین فقط مختص زائران ایرانی و عراقی نیست، بلکه بنده در بین مسیر پیاده روی شیعیان کشورهای پاکستان، لبنان، هند، مالزی، افغانستان و سایر کشورها را مشاهده کردم که با شور و اشتیاق وصف ناشدنی راهی کربلای معلی بودند.
پیاده روی اربعین یک وحدت بی نظیر است و این هماهنگی انرژی ویژه ای به آدم می دهد. شما فکر کنید این همه آدم با یک هدف مشخص به سمت یک مقصد مشخص حرکت می کنند. امیدوارم زیارت همه زوار مورد قبول درگاه حق واقع شود.
حضرتعالی مدیریت پیاده روی بی نظر اربعین حسینی را چه طور می بینید؟ به نظر شما چه کسی می تواند این راهپیمایی را مدیریت کند؟
قطعاً این خیل عظیم جمعیت را دست غیب حجت خدا بر روی زمین مدیریت می کنند. چون اگر کمی فکر کنیم و دقت نظر داشته باشیم، خواهیم فهمید امام زمان (عج) این راهپیمایی را مدیریت می کنند. اگر کسی که خدای ناکرده حرف بنده را قبول ندارد، توصیه می کنم فقط یک بار در این گردهمایی شیعیان شرکت کند. شنیدن کی بود مانند دیدن…
البته این حرف بنده به معنای نادیده گرفتن فداکاری و زحمات شبانه روزی نیروهای امنیتی و خدماتی و موکب داران نیست.
ناهید خانم! میزبانی مردم عراق از زوار را چگونه ارزیابی می کنید؟
درباره میزبانی مردم عراق هر چه بگوییم و تعریف کنیم، باز هم کم خواهد بود. شیعیان عراق به حدی به زوار خدمت می کردند و محبت داشتند که قابل وصف نیست.
البته اجر شیعیان عراق نزد خداوند متعال محفوظ خواهد بود. ما هم برای شان دعا می کنیم هرچه زودتر از شر دشمنان شان راحت شوند.
شباهت پیاده روی اربعین با راهپیمایی های اوایل انقلاب را چطور ارزیابی می کنید؟
شما باید اوایل انقلاب را در ذهن خود تداعی کنید. چه کسی فکر می کرد، آن حرکت های کوچک بتوانند مسیر جهان را تغییر بدهد؟! حتی خیلی از علمای آن زمان، موافق این حرکت ها نبودند. اما نفس مسیحایی امام خمینی(ره) و اخلاص مردم انقلاب اسلامی را پیروز کرد.
دقت کنید؛ هیچ کس فکر نمی کرد، یک روزی برسد که این همه زائر راهی کربلا معلی شوند. امام بیش از 30 سال پیش گفتند: « راه قدس از کربلا می گذرد.» به نظر بنده پیاده روی اربعین زمینه تحقق همان وعده الهی است.
سفیر امام زمان در اوایل انقلاب امام خمینی بودند و در حال حاضر نیز مقام معظم رهبری نائب امام زمان (عج) می باشند. مردم ایران و به خصوص جوانان باید به این اصل توجه داشته باشند و گرفتار مسائل فرعی نشوند.
زینب خانم! قضیه تغییر نام شما که ما در بین راه متوجه شدیم، چیست؟
قضیه تغییر نام بنده برای خودم هم جالب و هیجان انگیز است. قضیه از این قرار است که یک حاجیه خانمی همسفر ما بود که مرتب بنده را زینب صدا می زد. البته این در حالی بود که می دانستند، اسمم ناهید است.
من دلیل صدا زدن به اسم زینب را از ایشان پرسیدم. حاجیه خانم گفت: دخترم! من یک مظلومیت خاصی در چهره شما می بینم و به همین خاطر است که زینب صدای تان می زنم.
این گذشت تا ما پیاده روی به سمت کربلا را شروع کردیم. دو ساعت از حرکت مان گذشته بود که برای استراحت نشسته بودیم. یک آقایی آمدند و یک سربند یا زینب به من دادند. این در حالی بود که چند نفر دیگر کنار من نشسته بودند. پیش خودم فکر کردم این یعنی چه؟! سرم بلند کردم، از آن آقا تشکر کنم، که از ما فاصله گرفته بود. این قضیه برای من تلنگری شد که اسمم را عوض کنم.
حاجیه خانم گوهر طلا نوربخش به درخواست بنده در زیر ستون 1399 با خواندن اذان و اقامه اسم بنده را زینب گذاشتند. به امید خدا در اولین فرصت برای تغییر نام به اداره ثبت و احوال مراجعه خواهم کرد. از این به بعد هم دوست دارم، همه زینب صدایم بزنند.
خانم ناصری! به زعم و نظر بیشتر مراجع تقلید و علما ما در عصر ظهور قرار داریم. به نظر شما جوان ها در تحقق این امر مهم چه وظیفه ای دارند؟
من یک مطلبی را در خصوص شیعه شناسی مطالعه کردم. در آن مطلب اشاره شده بود، شیعیان برای رسیدن به هدف اصلی خود باید روحیه شهادت طلبی و امید به آینده را در خود تقویت کنند.
شهادت طلبی و امید به آینده(مهدویت) دو بال شیعه محسوب می شوند. به نظرم اگر بال سرخ شهادت طلبی و بال سبز مهدویت تقویت شوند، بستر ظهور منجی آخر زمان محقق خواهد شد.
به عنوان حسن ختام برای مخاطبان وهار چه پیامی دارید؟
امیدوارم زیارت کربلا نصیب همه ی مردم به خصوص جوان ها بشود. امیدواریم همه ی جوان های ما در این پیاده روی حضور یابند.
کسانی که هم عذر دارند سعی کنند زمینه حضور افراد بی بضاعت را در پیاده روی اربعین فراهم کنند. چون خیلی چیزهای عجیب و دوست داشتنی با چشم سر قابل مشاهده است. خیلی حرف است که این همه جمعیت کنار هم، ده روز مسافرت کنند.
انشاء الله زیارت ارباب بی کفن مان نصیب کلیه شیعیان و محبان آن حضرت گردد.
مصاحبه و عکس: حسین ناصری
