دغدغه ­ی من فراموشی و اضمحلال زبان و فرهنگ اصیل بومی است/پشتکار از استعداد مهم تر است/ مرگ زبان به ناپدید شدن بخش بزرگی از میراث فرهنگی و … می­ انجامد.

اشاره:

شهرستان کوهدشت دیار شخصیت های مذهبی، سیاسی، ورزشی و علمی پر نام و آوازه بی شماری است که در چند سطر نمی شود حتی یک نمونه از آن ها را معرفی کرد. شخصیت هایی که وضعیت سیاسی آشفته و پریشان شهرمان  موجب گردیده تا مورد کم توجهی و بعضاً بی توجهی واقع شوند. به همین بهانه خبرنگار پایگاه خبری وهار به سراغ یکی از شخصیت های علمی این دیار رفته و با او هم سخن شده تا بتواند مقداری از دِین خود نسبت به جامعه ی علمی شهرستان را ادا کند.

 این پژوهشگر در حال حاضر کارمند دانشگاه آزاد اسلامی کوهدشت می باشد. ایشان در سال ۹۴ به عنوان کارمند نمونه انتخاب شده و دانش آموخته دانشگاه لرستان در مقطع کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی می باشد. آن چه در ادامه از منظر دیدگان مهربان و همیشه بیدار مخاطبان وهار می گذرد؛ ماحصل گفت و گوی ما با پژوهشگر برتر ادبیات لکی؛ فرزاد حاجی پور شورابه می باشد.

به عنوان سؤال اول از اولین همایش ملی زبان های بومی زاگرس بگویید.

این همایش به همت دانشگاه پیام نور لرستان، سازمان میراث فرهنگی لرستان و صدا و سیمای مرکز لرستان در ۱۴ اردیبهشت سال جاری برگزار گردید. نقطه عطف این همایش حضور آقای میرجلال الدین کزازی از مفاخر و اعاظم ادبی ایران زمین در این همایش بود.

از دیگر نقاط قوت این همایش نمایه شدن ۲۰ مقاله برتر و برگزیده این همایش در پایگاه استنادی علوم جهان اسلام ISC است.

تاکنون چه موفقیت هایی در همایش های بین المللی، ملی و منطقه ای کسب نموده اید؟

به لطف خداوند متعال بنده حقیر تاکنون موفقیت های زیادی داشته ام از جمله ارائه و چاپ یک مقاله بین المللی، ارائه و چاپ ۳ مقاله ملی، چاپ یک مقاله علمی پژوهشی در فصلنامه کُردی هایا و کسب عنوان پایان نامه برتر کشوری.

کتابی تحت عنوان “غمیاد در شعر لکی” در دست چاپ دارم؛  تعداد ۴ مقاله علمی پژوهشی در ادبیات فاخر لکی و ۴ مقاله علمی پژوهشی در ادبیات قدیم(کار پژوهشی بر روی دیوان اشعار ۴ تن از مفاخر و استوانه های ادبی ایران زمین: حافظ، سعدی، صائب و جامی) با همکاری سرکار خانم سیده زینب حسینی و سرکار خانم مهدیه داراب نیا از مدرسین دانشگاه را نیز آماده جهت ارائه و چاپ در همایش ها و ژورنال های معتبر دارم.

کسب عنوان کارمند نمونه سال ۱۳۹۴ دانشگاه آزاد اسلامی از دیگر موفقیت های بنده می باشد.

دلایل موفقیت خود را در چه می دانید؟

لطف پروردگار و جدیت و پشتکار اینجانب؛ هم چنین تشویق، دلگرمی و همکاری صمیمانه مدیریت محترم گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه لرستان جناب دکتر علی نوری و نیز سرکار خانم دکتر طاهره صادقی ریاست محترم دانشکده ادبیات دانشگاه لرستان؛ که در اینجا بر خویش فرض می ­دانم از زحمات صادقانه آن عزیزان سپاسگزاری نمایم. از همکاری همسرم سرکار خانم مهدیه داراب نیا در امور علمی و پژوهشی نیز صمیمانه سپاسگزارم.

از بین استعداد و پشتکار فکر می کنید کدام­یک مهم است؟

پشتکار مهم است. ضرب المثل معروفی هستدکه: کار نیکو کردن از پُر کردن است. طبیعی است که هر انسانی در یک زمینه و یا زمینه هایی دارای استعداد و بهره هوشی بیشتری است که صد البته همین استعداد خدادادی بایستی با همت و جدیت شکوفا شود.

سعدی می فرماید:

وقتی افتاد فتنه ‌ای در شام                                 هر کس از گوشه ‌ای فرا رفتند

روستــــا زادگـــــان دانشمند                               بـه وزیـــرى پــــادشــاه رفتنــد

پســران وزیـــر نــاقص عقـل                                بـه گدایــی بـه روستـــا رفتنــد

پسران ناقص عقل وزیر نماد انسان هایی هستند که پشتکار نداشته و استعدادهای خدادادی ­شان را شکوفا نمی ­نمایند.

از مشکلات و دغدغه های خود بگویید؟  

دغدغه ­ی من فراموشی و اضمحلال زبان و فرهنگ اصیل بومی است:

برآورد اخیر یونسکو نشان می دهد تنها ۱۰ درصد از حدود شش هزار زبانی که امروز با آن تکلم می شود تا پایان قرن حاضر با آن تکلم خواهد شد. که از این میان وضعیت زبان های بومی ایران زمین حادتر از برآورد فوق است. از آنجایی که زبان، ابزار انتقال دانش و اطلاعات انسان است، مرگ زبان به ناپدید شدن بخش بزرگی از میراث فرهنگی، شعر و افسانه ها، ضرب المثل ­ها و لطیفه­ ها و ابزار تعامل و تفاهم نسل ها می­ انجامد.

این روزها با توجه به استیلای رسانه ­های دیداری و شنیداری و شبکه های اجتماعی و هم چنین فراگیر شدن زبان فارسی به عنوان زبان رسمی، زبان ها و لهجه های بومی و محلی بیش از پیش در خطر فراموشی قرار گرفته اند و فعالان عرصه های ادبی و فرهنگی باید تلاش بیشتری را صرف نگه داری باقیمانده­ ی گنجینه های غنی زبان و فرهنگ بومی خود نمایند.

دکتر میرجلال الدین کزازی در این خصوص می فرماید: زبان‌ ها و گویش ‌های بومی گنجینه‌ هایی بسیار گران‌ بها هستند؛ یادگارهایی هستند که از ایران کهن و نیاکان ما به‌ جا مانده­ اند. اگر ما بخواهیم زبان فارسی را بیاموزیم چاره ‌ای نداریم جز این‌که گویش ‌ها و زبان ‌های بومی را بیش‌ تر شناخته و در آن‌ ها پژوهش کنیم، زیرا این زبان‌ ها و گویش ‌ها مانند”نیا” برای زبان پارسی و زبان پارسی به”نواده” آن‌ ها می ‌ماند، پس جنگ و ستیز بین نیا و نواده درست نیست؛ مگر نه این است که هر کدام از این دو دیگری را خوار و بی ارج شمارد به ناچار فرّ و فروغ خود را از میان برده است.

چه انتظاری از مسؤولین شهرستان و استان دارید؟

پاسخ گو باشند. مسائل فرهنگی را در اولویت قرار دهند. در پاسداری از فرهنگ این مرز و بوم اهورایی سنگ تمام بگذارند. از فعالین عرصه های ادبی، هنری به شایستگی تقدیر نمایند. ما مردمانی با فرهنگ و اصیل هستیم و البته مورد بی مهری مسؤولین کشوری قرار گرفته ­ایم، پس بیاییم حداقل خودمان در حق خویش و در حق هم نوعان و همشهریان خویش جفا نکنیم.

سخن آخر:

 از حسن توجه و امعان نظر مدیر مسؤول و سردبیر محترم پایگاه خبری تحلیلی وهار در پاسداری از زبان و ادبیات بومی سپاسگزارم و از فرصتی که در اختیار بنده قرار دادید ممنونم. پاینده باشید.

مصاحبه از: حامد مهدی نیا