جانباز هفتاد درصد جنگ دیروز، مرد اقتصاد مقاومتی امروز/ اجر همسران جانباز، بیشتر از جانبازان است/ مشکلات ما مشکلات مردم است

اشاره:

گزارشگر پایگاه خبری وهار این بار مهمان خانه یکی از جانبازان 70 درصد شهرستان کوهدشت شده است. این جانباز دو پای خود را در عملیات والفجر 8 از دست داده و خانواده ایشان علاوه بر وی یک شهید و دو جانباز دیگر دارد.

جمشید حسین پور جانباز 70 درصد جنگ تحمیلی کسی است که امروز ادعا دارد، به خاطر خون های پاک ریخته شده رزمندگان این مرز و بوم، باید خط امام به معنای واقعی تداوم یابد. یادگار بی ادعای روزهای سخت علیرغم از دست دادن پاهای خود، زحمات زیادی در جهت پیشرفت اقتصاد مقاومتی شهرستان داشته و پیشنهادهای برای اشتغال زایی جوانان در عرصه های مختلف کشاورزی، دامداری و… دارد.

در ادامه با خواندن مصاحبه جذاب و خواندنی پایگاه خبری وهار، بیشتر با جانباز جبهه ی دیروز و سردار جبهه ی  اقتصاد مقاومتی آشنا می شوید.

با سلام و آرزوی سلامتی و توفیق روزافزون برای حضرتعالی و سایر همسنگران جانبازتان و تشکر از بابت این که وقت ارزشمندتان را در اختیار پایگاه خبری وهارگذاشتید، لطف بفرمایید از حال و هوای جبهه و جنگ برای مان بگویید.

 بنده نیز عرض سلام و خداقوت دارم خدمت شما و از این که در راستای ترویج  فرهنگ غنی ایثار و شهادت فعالیت دارید، بسیار خوشحالم و آرزوی موفقیت برای تان دارم.

 بیان کردن حال و هوای آن روزها در یک گفت و گو خبری ممکن نیست. بنابراین در قالب یک خاطره توجه شما را به حال و هوای آن روزها جلب می کنم.

بنده عضو لشکر محمد رسول الله و گردان ابوالفضل بودم. وقتی وارد منطقه فاو شدیم، برای انجام عملیات باید تانک ها را به بهمن شیر انتقال می دادیم. یک روز بارانی مشغول به کارشدیم. چون ماهواره های آمریکایی نمی توانستند نقل و انتقالات ما را تشخیص دهند.

خیلی امکانات نداشتیم فقط دو تانک داشتیم، یک روز گلوله های مان تمام شد. مجبور شدیم تانک های عراقی را برای پیدا کردن گلوله بگردیم. در نهایت علیرغم مخالفت فرماندهان جنگ، عملیات با فرمان امام انجام شد و به لطف خدا پیروز شدیم.

آقای حسین پور! از نحوه جانباز شدن تان بگویید.

 ما در یک مخفی گاه نزدیک جزیره مجنون استراحت می کردیم. یک شب خواب شهادت دیدم. از خواب بیدار شدم، اما خبری نبود. دوباره خوابیدم و با صدای گلوله از خواب بیدار شدم. درد شدیدی از ناحیه پا احساس می کردم، به بغل دستی ام  نگاه کردم، شهید شده بود. یکی دیگر از بچه ها قطع نخاع شده بود و دیگری نیز دو دوست خود را از دست داده بود.

ما را به یک بیمارستان صحرایی رساندند. با رسیدگی پزشکان حالم بهتر شد. وقتی به تهران انتقال یافتم، پای چپم که از چهار ناحیه شکسته شده بود را قطع کردند. پای راستم هم که در منطقه جا مانده بود.

از وضعیت معابر شهری و امکانات رفاهی برای جانبازان کوهدشت بگویید.

در معابر شهری یک سری امکانات برای جانبازان در نظر گرفته شده؛ اما چون با نظر جانبازان و مشورت آن ها انجام نگرفته، استاندارد نیستند.

آقای حسین پور! مقام معظم رهبری امسال را سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل نهادند. شما برای اجرای فرامین ایشان چکار کرده اید؟

بنده با تبعیت ازسخنان رهبری در مورد اقتصاد مقاومتی، خودم را موظف به انجام کار اقتصادی می دانم. من با همکاری یکی دیگر از جانبازان یک گاوداری راه اندازی کردیم. البته بنده خدا خسته شد و ادامه نداد. بنده هیچ گونه تسهیلاتی از دولت دریافت نکردم و به لطف خدا به تنهایی گاوداری را اداره می کنم.

برای تأمین علوفه، حدود یک هکتار و نیم از زمین های مرتع اطراف سد حاله را با اجازه امورآب درو کردم. گهگاهی نیز کارگر می گرفتم، اما بیشتر اوقات تنها کار می کردم.

جاده ای در نزدیک روستا بود که تراکتور هم به راحتی از آن عبور نمی کرد، از هزینه خودم و کمک شهرداری جاده را برای اهالی روستا درست کردیم.

منطقه سد حاله امکان اشتغال زایی در کارهایی هم چون: پرورش زنبورعسل، پرورش ماهی، مرغ داری و کشاورزی و… دارد. البته این امر زمانی میسر می شود که دولت زیر ساخت های لازم را فراهم کند تا سرمایه گذاران به سرمایه گذاری در این منطقه اقدام کنند.

همسران جانبازان را چگونه توصیف می کنید؟

نمی خواهم خلاف واقیعت صحبت کنم. بنده اعتقاد دارم، بیشتر همسران جانبازان اجرشان از خود جانبازان بالاتر است. جانباز فقط از یک یا چند مصدومیت مشکل ندارد. بنده به خاطره نداشتن پا از ناحیه کمر و ساییدگی کتف نیز مشکل دارم. یکی ازکلیه هایم را به دلیل درو کردن در هوای بارانی از دست دادم. شما در نظر بگیرید تمام این مشکلات را فقط همسران جانبازان تحمل می کنند و به دوش می کشند.

آقای حسین پور از صبر و آرزوی دوران جانبازی بگویید.

حرف دلم را می گویم، آرزو داشتم اگرامکانش بود بروم سوریه و عراق با داعش بجنگم. آرزوی دیگری که دارم؛ تداوم خط امام خمینی(ره) است.

چکار کنیم تا فرهنگ ایثار و شهادت در بین نسل جدید انقلاب رواج یابد و این فرهنگ نهادینه شود؟

قبل از هر چیز ترویج فرهنگ ایثار و شهادت باید در سرلوحه برنامه های فرهنگی قرار گیرد. از مردم انتظار داریم خودشان این فرهنگ را نهادینه کنند.

بنده چند سال پیش برای درمان آلمان مراجعه کرده بودم. شخصی معلول وارد یک فروشگاه شد، همه از جلوی پایش بلند شدند و بسیار احترام گذاشتند. از مترجم خود پرسیدم، این آقا چکاره است؟ گفت: او در جنگ جهانی دوم یک پایش را از دست داده است. این در حالی بود که من فکر می کردم یک شخصیت سیاسی، هنری یا ورزشی است.

البته خدمات کشور آلمان محدود در این مورد نبود؛ بلکه روی لباس این افراد علامتی حک شده بود که رانندگان به محض درخواست آنان موظف بودند بدون دریافت وجه آنان را تا مقصد برسانند.

بنده نیز وقتی برای خرید به فروشگاه های آلمان مراجعه می کردم، مردم آن جا نوبت شان را با من عوض می کردند.

از مشکلات خود بگویید و از مسئولین چه درخواستی دارید؟

مشکلات ما، مشکلات مردم است. بنده قانع هستم. از مسئولین تقاضا دارم بیشتر به فکر مردم باشند. البته بنده چند سال پیش بسیاری از مشکلات شهر را به شخص رئیس جمهور انتقال دادم، اما  متأسفانه مسئولین کم کاری می کنند.

شهرستان کوهدشت بهترین موقعیت ها برای سرمایه گذاری دارد. به صاحبان ایده و مشاغل پیشنهاد می کنم دور هم جمع شوند و برای بیکاری جوانان این دیار برنامه ریزی کنند.

آقای حسین پور سوالات ما تمام شد، یک بار دیگر بابت وقتی که در اختیار ما گذاشتید تشکر می کنم. به عنوان حسن ختام چه پیامی برای مخاطبان وهار دارید؟

رسانه ها باید  نسبت به وظایف خود و انتقال مشکلات مردمی کم کاری نکنند. به دنبال حق باشید و این را نیز بدانید که ما جانبازان کوهدشت از کلیه کسانی که در راستای ترویج و نهادینه شدن  ارزش ها و آرمان های انقلاب اسلامی فعالیت می کنند، پشتیبانی و حمایت می کنیم.

بنده هم بابت سعه صدر و زحمت شما، بسیار سپاسگزارم. ان شاءالله موفق باشید.

مصاحبه از: مریم امرایی